Geen producten in de winkelwagen.
Bella Ciao: waar komt het liedje uit La Casa de Papel vandaan?
La Casa de Papel is een van die series op Netflix waar je eigenlijk niet mee kunt stoppen. Maar als je wat afleveringen achter elkaar ziet, realiseer je je plotseling dat het themalied net zo verslavend is als de serie zelf. Waar komt het liedje vandaan en wat zegt het eigenlijk?
Het succes van La Casa de Papel
La Casa de Papel is een enorm fenomeen geworden. Het is zelfs de meest bekeken niet-Engelstalige serie van Netflix. Zowel in Spanje zelf als op internationaal niveau is de serie een echte hit en blijft het succes niet beperkt tot Netflix. De Dalí-maskers gaan als warme broodjes over de toonbank en heus niet alleen voor demonstraties.
Het verhaal zit natuurlijk ingenieus in elkaar, de spanningsboog is perfect en er zit een ongeëvenaard ritme in. Natuurlijk helpt het ook een handje dat de personages vertolkt worden door uitstekende acteurs. Op dit moment zijn er 4 seizoenen, maar er komt nog een vijfde en laatste seizoen aan. Dit seizoen moet de absolute climax zijn.
Bella Ciao: wat zegt het liedje eigenlijk?
De titel zegt eigenlijk zoveel als ‘dag schoonheid’. Verrassend genoeg is het een Italiaans liedje in deze Spaanse serie. De tekst omvat een soort monoloog van een ik-persoon, gericht aan een partizaan. De ik-persoon wordt wakker en ziet die ochtend voor het eerst de bezetter van het land. Daarom richt hij of zij zich tot de partizaan.
‘Neem me mee,’ is de noodkreet, ‘want ik heb het gevoel dat ik doodga. En als ik doodga, begraaf me dan in de bergen, in een schaduw van een mooie bloem. De mensen die langskomen zullen zeggen dat het zo’n mooie bloem is. De bloem die daar bloeit, is dan de bloem voor de partizanen, voor iedereen die stierf voor de vrijheid.’ Dit is een vrije vertaling en geeft de inhoud van het lied weer. Maar nu weten we nog niet waar het vandaan komt…
Waar komt het liedje Bella Ciao vandaan?
Zoals we al zeiden is het geen Spaans, maar een Italiaans lied. Het stamt uit de Tweede Wereldoorlog en is het lied van het Italiaanse verzet. Daarom gaat het over het moeilijke leven van de rebellen en het afscheid van dit leven. Maar het spreekt tegelijkertijd van de vrijheid waarvoor de partizanen vochten.
De oorsprong van de melodie is echter niet zo makkelijk te bepalen. Verschillende auteurs wijzen erop dat het een versie is van een van oorsprong Jiddische melodie. Anderen geven aan dat het lied gezongen werd door arbeiders op rijstvelden. Het lied werd in zijn uiteindelijke vorm echter massaal overgenomen en werd bijvoorbeeld gezongen tijdens arbeidersdemonstraties in de jaren ’60. Op die manier werd het een lied van het verzet van het volk.
De verschillende versies in La Casa de Papel
In La Casa de Papel heeft het lied voor vrijwel alle personen een bijzondere betekenis. Voor de Professor, maar ook voor Berlijn en anderen in de serie. Het komt op diverse momenten terug en zorgt vaak voor een gevoel van verbondenheid.
In de film hoor je onder andere de versie van Manu Pilas.
Andere versies zijn die van Alexandrov Ensamble en Thomas Fersen.
Bekijk ook:
Plaats een reactie