Waarom het Belgisch voetbalelftal een voorbeeld voor Nederland kan zijn

Zowel voor Nederland en België is het EK 2021 voorbij. Maar het verschil was groot. Waar Nederland kansloos bleek tegen Tsjechië (ook voor de rode kaart) schakelde België de regerend Europees kampioen Portugal uit. In de kwartfinale werd in een boeiend gevecht nipt verloren van de sensatie op dit toernooi: Italië.

België is al jaren een klasse beter dan Nederland, al zijn er nog geen prijzen gewonnen. Onze zuiderbuur staat inmiddels al 18 maanden lang op nummer 1 van de wereldranglijst en boven de Europese toplanden Italië, Spanje en Engeland. Deze 3 hebben de halve finales van EK 2021 gehaald en tenzij Denemarken verder gaat stunten, zal uit dit trio de nieuwe Europese kampioen komen. Bij België spreekt met momenteel over de gouden generatie met onder meer: De Bruyne, Eden Hazard, Lukaku en Courtois.  Maar zijn het uitsluitend een aantal wereldtoppers die België naar de top hebben gebracht? In de realiteit is ook bewust naar dit succes toegewerkt.

Een deceptie met gevolgen

Het Europees Kampioenschap voetbal werd in 2000 georganiseerd door Nederland en België. Vanaf het begin  had België het al moeilijk. In de derde wedstrijd was Turkije te sterk voor de Belgen. Door een 2-0 nederlaag werd België in de groepsfase uitgeschakeld. Dat was een blamage omdat dit nog nooit eerder was voorgekomen bij een organiserend land. Internationaal werd er weinig aandacht aan besteed. België is nu eenmaal een klein land met maar 11 miljoen inwoners en bepaald geen echte hoogvlieger in het voetbal. In voetbalkringen in België leverde de uitschakeling  een enorme deceptie op.  Het zorgde er echter ook voor dat tot op het hoogste niveau werd besloten dat het anders moest.

Advies voor het professioneel voetbal in België

België wilde serieus genomen worden op voetbalgebied. Er werden 4 universiteiten benaderd om een advies te geven hoe het Belgisch nationale elftal op een hoger niveau te brengen zou zijn. Op dat moment waren de huidige toppers bij België nog kinderen. De universiteiten kwamen met 2 adviezen die het voetbal in België moesten veranderen.

In de eerste plaats moest het systeem worden omgezet van 4-4-2 naar 4-3-3. Tot dusverre werd het Belgisch voetbal vooral gekenmerkt door een verdedigende speelwijze. Door het systeem om te zetten naar een meer aanvallende formatie zouden met name spelers met grote balvaardigheid en spelinzicht beter tot het recht komen.

Een tweede advies was om jonge talenten niet te snel naar het buitenland te laten vertrekken. Het risico daarvan is dat ze te vroeg de banden moeten verbreken met hun omgeving en zich daarom vaak niet door ontwikkelen.

België zet door

Om van systeem te veranderen op het niveau van het nationale elftal was het van belang dat de internationals bij hun clubs ook op die manier werden opgeleid. Dat was een moeilijke stap voor het professionele voetbal in België. De clubs hadden immers ook hun eigen belangen. Maar het lukte, al had dit weinig gevolgen voor het clubvoetbal op internationaal niveau.

Ook bij de nationale elftallen liep het niet meteen goed. De eerste wedstrijd van het jeugdelftal onder het nieuwe regime  leverde een verpletterende nederlaag op tegen de jonge Fransen: 7-1. Maar er waren geen twijfels en een jaar later werd Frankrijk verslagen. Jonge spelers werd aangeraden om eerst meer ervaring op te doen bij een Belgische topclub of in ieder geval het niet te ver te zoeken. Het is dan ook niet vreemd dat vrijwel de hele huidige verdediging van België een verleden heeft bij Ajax in hun jonge jaren. Het project werd een groot succes en inmiddels wordt België gezien als een serieuze uitdaging, ook voor de grootmachten in het Europese voetbal.

Wat denk jij? Moet Nederland ook zich bezinnen op de beginselen van het moderne voetbal?