Als je vandaag een wanddecoratie wilt ophangen, is daarvoor een modern ophangsysteem beschikbaar. Zonder gebruik te maken van hamers of spijkers kan je iets aan de muur plaatsen naar jouw smaak en precies zoals jij dat wilt. Vroeger was een dergelijk handig hulpmiddel nog niet beschikbaar en moesten mensen dat anders doen.
De wandschilderingen uit de prehistorie hebben ons een beter beeld gegeven van die tijd dan mogelijk zou zijn geweest door opgravingen. Uiteraard zullen we nooit weten wat de bedoeling was van de schilderingen. Was het magie voor de jagers van de stam zodat ze succes zouden hebben bij de jacht? Werden misschien de prooidieren op deze manier bedankt omdat ze voorzagen in het levensonderhoud van de mensen? Wellicht was het ook ten dele bedoeld als versieringen. Een decoratie om te bewonderen en een aanleiding voor verhalen bij het kampvuur aangezien er destijds nog geen schilderijrails bestonden.
Graffiti en meer bij de oude Romeinen
Door de Romeinen werd de frescotechniek ontwikkeld, al was deze deels afgekeken van de Egyptenaren. Op het nog natte pleisterwerk werden met pigmenten afbeeldingen gemaakt die daardoor lange tijd behouden bleven. Een nadeel was dat dit soort schilderingen alleen binnen konden worden gemaakt. Regen of ander vocht zorgt ervoor dat het kalk in het pleisterwerk oplost en daardoor het werk laat vervagen. Het was een methode van wanddecoratie die nog eeuwen zou worden gebruikt na de ondergang van het Romeinse Rijk. Ook graffiti heeft de wortels in deze tijd en daarbij betrof het meestal in steen gekraste boodschappen of afbeeldingen op de buitenmuren. Omdat de boodschappen meestal onaardig waren en in het geheim werden gemaakt is het woord in onze taal terecht gekomen in de 20e, toen deze manier van uitdrukken weer in zwang kwam.
Schilderijen en andere wanddecoratie
In de middeleeuwen werd het gebruikelijk om voorwerpen aan de wand te bevestigen. Dat konden wandtapijten zijn, maar ook schilderijen of jachttrofeeën. In Azië was dat al langer gewoonte en werden de eerste schilderijen gemaakt, vaak op hout. Ook in Europa was het in eerste instantie gebruikelijk om op panelen te schilderen. Toen de Renaissance haar intrede deed, werd linnen ook steeds meer de basis. Deze manier van wanddecoratie was eeuwenlang voorbehouden aan de adel. De schilderijen dienden als decoratie maar ook werd op deze manier het voorgeslacht vereeuwigd. De gegoede burgerij nam deze gewoonte over. Nog steeds is in vele landhuizen en kastelen de ontwikkeling van de kunst in de loop der jaren te bewonderen. Het geeft overigens ook een inzicht in de enorme hoeveelheid portretschilderijen er zijn gemaakt. Die waren overigens niet allemaal van goede kwaliteit.
De moderne tijd
Het is soms een onthutsende gedachte dat het ook in het westen nog geen eeuw geleden is dat er grote verschillen waren tussen rijk en arm. Tot die tijd bestond het leven van arbeiders vooral uit lange dagen werken. De situatie op het platteland was daarbij niet verschillend van de fabrieken in de stad. Huisvesting was vaak een probleem en wanddecoratie kende beslist geen prioriteit.
Toen de gemiddelde burger meer te besteden kreeg, werd het gezelliger maken van de woning vanzelfsprekend. Het eerste wat al snel gebeurde bij een verhuizing, was het boren van gaten om de decoratie precies het juiste plekje te geven. Dat leverde lelijke gaten op en gebrek aan flexibiliteit. In de 21e eeuw kan je ook kiezen voor een moderner ophangsysteem. Door als basis voor schilderijrails te kiezen, heb je een grote flexibiliteit. Je kunt de hoogte en plaats aanpassen zonder dat er een hamer of spijker aan te pas komt. Je kan er zelfs probleemloos voor kiezen om wanddecoratie niet langer aan de muur te plaatsen, maar ook vrij te laten hangen.
Plaats een reactie