Geen producten in de winkelwagen.
De puberteit. De tijd in ons leven waarin we nou niet bepaald de meest makkelijke persoon zijn geweest. Sterker nog. Je hebt het leven van je ouders er ook echt niet veel gemakkelijker mee gemaakt. Maar toch, het hoort erbij. Maar weet je nog precies wat jouw ouders, en met name je moeder, tegen je zei? Dit zijn de meest voorkomende dingen en waarschijnlijk zul jij je ook vast wel in een van deze uitspraken herkennen! Oh, en deel het artikel vooral met je moeder!
“Vroeger, toen ik zo oud was als jij, kon dat allemaal niet hoor!”
Dat kan kloppen. Vroeger waren er ontzettend veel dingen anders. Zo was er überhaupt in de tijd van je moeder amper technologie. Laat staan internet. Dingen veranderen nou eenmaal. En daarom kan het inderdaad zijn dat die dingen vroeger niet konden. Nu wel.
“Ik ben het zat om steeds maar weer politieagentje te spelen”
Waarschijnlijk kwam deze regelmatig voorbij. Zeker wanneer je weer eens aan het ruzie maken was met je broertje of zusje. Ergens ook wel begrijpelijk natuurlijk, de sfeer wordt daar nou eenmaal niet leuker van.
“Zolang jij hier woont gelden mijn regels!”
Herkenbaar. Toch? Er was altijd wel een regel van je moeder die overschreden moest worden. En wanneer de bovenstaande uitspraak voorbij kwam wilde je niets liever dan zo snel mogelijk het huis uit. Op jezelf wonen en je eigen regels bepalen.
“Vraag dat maar aan je vader”
De welbekende uitspraak “vraag dat maar aan je vader”. Eigenlijk zei je moeder dit alleen maar omdat ze niet wéér de boosdoener wilde zijn. Dus vond ze het tijd dat je vader maar eens de pineut was. Maar je vader had dit natuurlijk meteen door en verwees je gewoon weer terug naar je moeder. Een behoorlijk kastje-naar-de-muur verhaal.
“Het is hier toch geen hotel?!”
Wat een klassieker is deze uitspraak geworden. En stiekem hoop je nog steeds dat het wel gewoon een hotel is. Maar op je wenken bediend worden is iets wat waarschijnlijk (voorlopig) niet meer gaat gebeuren. Totdat je daadwerkelijk in een superluxe hotel zit.
“Praat ik tegen een muur ofzo?”
Deze welbekende dooddoener kreeg je regelmatig naar je hoofd geslingerd als je weer eens niet reageerde op dat wat er gezegd werd. Maar andersom was er ook regelmatig het gevoel dat je tegen een muur aan zat te praten. Want om nou te zeggen dat je moeder altijd overal op reageerde.
“Verveel je je? Ik heb nog wel wat voor je te doen!”
Vreselijk. De klusjes die je moeder altijd voor je bedacht zodat je wat te doen had en je je niet hoefde te vervelen. Gewoon helemaal niks doen en bankhangen was natuurlijk veel meer je ding. Dus probeerde je altijd maar zo vriendelijk mogelijk het aanbod af te slaan.
“Doe die deur dicht! De zomer komt er niet in hoor!”
Maar ondertussen laat ze wel gewoon de deur van jouw slaapkamer en die van de rest van de slaapkamers open staan wanneer ze daar geweest is.
“Ben ik de enige die hier nog iets in huis doet?”
Deze uitspraak kwam vaak vanuit je moeder als ze weer iets moest doen waar ze echt geen zin in had. Bijvoorbeeld het opruimen van de troep die jij weer eens achter je kont had laten slingeren. Maar zelf had je daarvoor ook al dingen opgeruimd, toch?
Wanneer je bij je volledige naam werd geroepen…
Wanneer je moeder je bij je volledige naam ging roepen en het eventueel zelfs nog langer maakte dan je naam eigenlijk was, wist je dat echt heel serieus was. Je kon nu maar beter op je tenen gaan lopen en ja en amen zeggen, anders zou de ruzie nog wel eens hoog op kunnen lopen.
“Ik ben niet boos, ik ben alleen teleurgesteld”
Wanneer je moeder deze uitspraak deed wist je genoeg. Je had iets gedaan wat wel eens het einde van de wereld zou kunnen betekenen. Je had het behoorlijk verpest en er was op dit moment niets meer wat je nog kon doen om het nu goed te maken.
“Omdat ik het zeg”
Eerlijk is eerlijk. Net als de “het is hier toch geen hotel?!” en de “praat ik tegen een muur ofzo?” is dit toch wel een van de meest gebruikte zinnen van moeders. Maar hoezo omdat ik het zeg? Vaak zat je in een uitgebreide discussie, maar op het moment dat jij je niet liet overtuigen van je ongelijk, was dit toch wel de reactie die je van je moeder kon verwachten. Net zoals wanneer je door bleef vragen en zeuren waarom je niet weg mocht.
Plaats een reactie